داشتم میرفتم تا با همه چیز خداحافظی کنم

داشتم میرفتم تا از این دنیا،با تمام نیرنگ ها،بدی ها وپستی هاش فرار کنم.

گمان نمیکردم چشمی در جست وجوی من باشد،در راهی بودم که از انتهایش خبر نداشتم و هرچه بیشتر میرفتم بیشتر رنج میبردم..

از همه چیز دل بریده بودم.

در انتظار مردن لحظه ها را سپری میکردم.

دیگر حتی افتادن برگ درختان هم مرا ناراحت نمیکرد.

دلم از سنگ شده بود،وجودم سرد سرد....

تنها برای خاک زنده بودم.

من در نظر درختان،زلالی چشمه و گلها مرده بودم.

من با زندگی لج کرده بودم و زندگی هم به عکس العمل های من میخندید.

حاضر نبودم که ببینم در زندگی شکست خوردم.تمام حرفها و اشک هایم را پشت غرورم پنهان کرده بودم.

نمیخواستم کسی برایم گریه کند.

من تصور میکردم راهی برای بازگشت وجود ندارد.

از سراسر وجودم غرور میجوشید که از بازگشت خودداری میکرد.

تا اینکه سحر بوی گلها کنار جاده نظرم را جلب کرد.

از زمانی که پا در این جاده گذاشته بودم اولین چیزی بود که نظرم را جلب میکرد.

باد موسیقی زندگی را مینواخت و من با گلها میرقصیدم.

دیگر واژه ی زندی برایم زیبا بود.زنده بودم تا زندگی کنم.

افسوس که یک برگ پاییزی همه چیز را دوباره از من گرفت وباز در این دنیا تنهای تنها شدم.

دلم میخواست فریاد بکشم و انتقام بگیرم اما بر لبهای من ترانه ی سکوت جای بود.

از پشت پرچین سکوتبه زندگی نگاه میکردم.

دلم میخواست برگردم.ولی داغ لهای کنار جاده درد دلم را تازه میکرد.

مجبور شدم در این راه بی پایان جلوروم...............

  با یک شکلات شروع شد
من یک شکلات گذاشتم تو دستش اونم یک شکلات گذاشت تو دستم.
من بچه بودم اونم بچه بود
سرمو بالا کردم سرشو بالا کرد
دید که منو میشناسه
خندیدم
گفت دوستیم؟
گفتم دوست دوست
گفت تا کجا؟
گفتم دوستی که تا نداره
گفت تا مرگ
خندیدمو گفتم من که گفتم تا نداره
گفت باشه تا پس از مرگ
گفتم: نه نه نه نه تا نداره
گفت: قبول تا اونجا که همه دوباره زنده میشن یعنی زندگی پس از مرگ
باز هم با هم دوستیم؟
تا بهشت تا جهنم
تا هر جا که باشه منو تو با هم دوستیم
خندیدمو گفتم تو براش تا هر جا که دلت می خواد یک تا بزار
اصلا یک تا بکش از سر این دنیا تا اون دنیا
اما من اصلا براش تا نمیزارم
نگام کرد نگاش کردم باور نمیکرد
می دونستم اون می خواست حتما دوستیمون یک تا داشته باشه .
دوستی بدون تا رو نمیفهمید !!

گفت بیا برا دوستیمون یک نشونه بذاریم
گفتم باشه تو بذار
گفت شکلات باشه؟
گفتم باشه
هر بار یک شکلات میذاشت تو دستم منم یک شکلات میذاشتم تو دستش
باز همدیگرو نگاه میکردیم یعنی که دوستیم دوست دوست
من تندی شکلاتامو باز میکردم میذاشتم تو دهنم تندو تند می مکیدم
میگفت شکمو
تو دوست شکموی منی وشکلاتشو میگذاشت توی یک صندوقچه کوچولوی قشنگ .
میگفتم بخورش
میگفت تموم میشه می خوام تموم نشه برا همیشه بمونه.
صندوقچش پر از شکلات شده بود.
هیچکدومشو نمی خورد
من همشو خورده بودم
گفتم اگه یک روز شکلاتاتو مورچه ها بخورن یا کرمها اون وقت چی کار میکنی؟
میگفت مواظبشون هستم
میگفت می خوام نگهشون دارم تا موقعی که دوستیم و من شکلاتمو میذااشتم تو دهنمو می گفتم نه نه نه نه تا نه دوستی که تا نداره !!

یک سال دو سال چهارسال هفت سال ده سال
بیست سالش شده
اون بزرگ شده من هم بزرگ شدم
من همه شکلاتامو خوردم
اون همه رو نگه داشته
اون اومده امشب تا خداحافظی کنه
می خواد بره اون دور دورا
میگه میرم اما زود برمیگردم
من که میدونم اون بر نمیگرده
یادش رفت به من شکلات بده
من که یادم نرفته شکلاتشو دادم
تندی بازش کرد گذاشت تو دهنش
یکی دیگه گذاشتم تو اون دستش گفتم بیا این هم آخرین شکلات برای صندوقچه کوچولوت
یادش رفته بود یک صندوقچه داره برا شکلاتاش
هر دوتا رو خورد
خندیدم
میدونستم دوستی اون تا داره اما دوستی من تا نداره
مثل همیشه
خوب شد همه رو خوردم
اما اون هیچ کدوم رو نخورده
حالا با یک صندوقچه پر از شکلاتهای نخورده چی کار میکنه؟

با اشك چشام مينويسم واسه عزيزترينم